Με δεδομένο το γεγονός ότι πλειοψηφικά ο όρος «κλασική μουσική» στη συνείδηση των μαθητών αποτελεί είδος μουσικής ξένο προς τις προτιμήσεις τους, αλλά και δυσνόητο για εκείνους, η προσέγγιση της στην τάξη χρειάζεται συγκεκριμένες εκπαιδευτικές στρατηγικές. Αυτό βεβαίως δύναται να επιτευχθεί, προκειμένου οι μαθητές να έρθουν σε επαφή ως ακροατές με τα κλασικά μουσικά έργα, αποκομίζοντας τα οφέλη που αυτά μπορούν να προσδώσουν στη γνωστική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη τους. Στην παρούσα εισήγηση, περιγράφονται οι διδακτικές μέθοδοι που έχουν εφαρμοστεί στην τάξη από τη γράφουσα, στο πλαίσιο του μαθήματος της μουσικής της Γ΄ τάξης του Γυμνασίου. Στις μεθόδους αυτές περιλαμβάνονται τεχνικές συγκρότησης στοχευμένων φύλλων εργασίας και ακρόασης, διαθεματικές δράσεις, δημιουργία πρωτότυπων μουσικών έργων από τους μαθητές με χρήση ΤΠΕ, ομαδοσυνεργατικά project, συνεργασίες με μουσικούς φορείς, οργάνωση συναυλιών κλασικής μουσικής στο χώρο του σχολείου και συγγραφή μουσικοκριτικών δοκιμίων από τους μαθητές. Οι διδακτικές μέθοδοι θα παρουσιαστούν με την περιγραφή της στοχοθεσίας τους και τα θετικά αποτελέσματα που αυτές επέφεραν στη διδακτική διαδικασία, αλλάζοντας την άποψη των μαθητών για την κλασική μουσική. Οι προαναφερθείσες διδακτικές πρακτικές έχουν δοκιμαστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε πολλά και διαφορετικά σχολεία, στα οποία συχνά δεν υπήρχαν παρά στοιχειώδη εποπτικά μέσα. Υπό αυτό το πρίσμα οι μέθοδοι που θα περιγραφούν είναι εξαιρετικά ευέλικτες και εύκολα εφαρμόσιμες από έναν εκπαιδευτικό.

Σέργη, Λ. (1994).Θέματα Μουσικής και Μουσικής Παιδαγωγικής, Gutenberg, Αθήνα. Χρυσοστόμου, Σ. (2005). Η Μουσική στην Εκπαίδευση: το Δίλημμα της Διεπιστημονικότητας. Αθήνα: Παπαγρηγορίου-Νάκας Rauscher, F.H. (2002). Mozart and the mind: Factual and fictional effects of musical enrichment. In J. Aronson (Ed.), Improving academic achievement: Impact of psychological factors on education (pp. 269-278). New York: Academic Press. Spychiger, M., Patry, J., Lauper, G., Zimmerman, E., & Weber, E. (1993). Does more music teaching lead to a better social climate. In R. Olechowski, & G. Svik (Eds.), Experimental research in teaching and learning. Bern: Peter Lang

Η Ευανθία Καγκάδη είναι μόνιμη εκπαιδευτικός μουσικής στο Ζάννειο Πειραματικό Γυμνάσιο Πειραιά. Κατά τη διάρκεια της θητείας της στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έχει συντονίσει ποικίλα πολιτιστικά προγράμματα και καινοτόμους εκπαιδευτικές δράσεις, που αφορούν τη μουσική και το θέατρο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών «Μουσική, Κουλτούρα και Επικοινωνία: Ανθρωπολογικές και επικοινωνιακές προσεγγίσεις της μουσικής» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο μετείχε ως υπότροφος του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών για τα έτη 2010-2012. Επίσης έχει σπουδάσει πιάνο (Εθνικό Ωδείο – πτυχίο), ανώτερα θεωρητικά (Εθνικό Ωδείο – πτυχίο Φούγκας) και διεύθυνση χορωδίας (Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης – πτυχίο). Έχει εργαστεί ως χορωδός στο επαγγελματικό μουσικό σχήμα Fons musicalis, λαμβάνοντας μέρος σε συναυλίες και σε παραστάσεις του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Φεστιβάλ Αθηνών. Ακόμη έχει διδάξει πιάνο, ανώτερα θεωρητικά και χορωδία σε διάφορους μουσικούς οργανισμούς.