Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων. Ως μια έμφυτη ανταπόκριση του ανθρώπου στον ήχο, η μουσική μπορεί να αγγίξει τον ψυχισμό του σε οποιαδήποτε στιγμή και κατάσταση και αν βρίσκεται, στις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές του (Ψαλτοπούλου, 2015). Τι συμβαίνει όμως όταν η χρήση της πραγματοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς στο πλαίσιο συνεδριών Μουσικοθεραπείας; Πώς μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη ή/ και βελτίωση των επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων των ατόμων με αυτισμό; Αρκούν τα στοιχεία της μουσικής, όπως ο ρυθμός, η μελωδία, η τονικότητα, η δομή-φόρμα; Ποιος ο ρόλος της θεραπευτικής σχέσης; Σκοπός της παρούσας εισήγησης, είναι να αναδείξει τα παραπάνω ερωτήματα μέσω έρευνας σε πλαίσιο συνεδριών Μουσικοθεραπείας με άτομα με αυτισμό, πως μέσω της τριμερούς σχέσης «Θεραπευτή-Μουσικής-Παιδιού» (Ψαλτοπούλου, 2015) μπορεί να υπάρξει βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που συμμετέχουν. Στη Μουσικοθεραπεία, μέσω της ευελιξίας που προσφέρει η μουσική, των μουσικών στοιχείων και της δομής της, ο μουσικοθεραπευτής είναι σε θέση να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να βρίσκεται στο ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο του ατόμου που συμμετέχει και να προσαρμόζει τη θεραπευτική διαδικασία σύμφωνα με τις ανάγκες του. Με αυτόν τον τρόπο, η μουσική στη Μουσικοθεραπεία, μπορεί να αγγίξει τα πιο καίρια σημεία της διαταραχής του αυτισμού και να συμβάλλει στη βελτίωση ή/και ανάπτυξη των επικοινωνιακών και των κοινωνικών δεξιοτήτων (Lim, 2007). Τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν συχνά δυσκολίες στη λεκτική τους επικοινωνία. Στη Μουσικοθεραπεία δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους μη-λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας. Ο μουσικοθεραπευτής αντλεί πληροφορίες από τη μη-λεκτική συμπεριφορά του ατόμου που συμμετέχει, αλλά και όχι μόνο, και έχοντας τη μουσική ως εργαλείο, χρησιμοποιεί τα μη-λεκτικά αυτά στοιχεία για να δημιουργήσει και να χτίσει μια πιο επικοινωνιακή και αμφίδρομη σχέση. Η δημιουργία θεραπευτικής σχέσης στη Μουσικοθεραπεία αποτελεί κύριο παράγοντα προκειμένου να επιτευχθούν οι εξειδικευμένοι θεραπευτικοί στόχοι που έχουν τεθεί (Ψαλτοπούλου, 2015a). Όπως αναφέρει ο Bruscia (1989), η Μουσικοθεραπεία είναι «επιστήμη, τέχνη και διαπροσωπική σχέση».

Ο Λάσχος Απόστολος αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Α.Π.Θ., το 2013. Συνέχισε τις σπουδές του στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Μουσικοθεραπείας του Μουσικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Κέντρο Μουσικοθεραπείας Θεσσαλονίκης και το New York University. Έπειτα, συνέχισε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα σπουδών Μουσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, «Μουσική και Κοινωνία», από το οποίο και αποφοίτησε τον Μάρτιο του 2018. Πλέον είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη Μουσικοθεραπεία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Α.Π.Θ. Μελετά το ρόλο της θεραπευτικής σχέσης στην ανάπτυξη του λόγου παιδιών αυτισμό στο πλαίσιο συνεδριών Μουσικοθεραπείας. Τα τελευταία 5 χρόνια εργάζεται ως Μουσικοθεραπευτής στο Κέντρο Αποκατάστασης Κοινωνικής Στήριξης και Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρίες «Ο ΣΩΤΗΡ» στη Θεσσαλονίκη. Με τα παιδιά του Κέντρου ΑμεΑ «Ο ΣΩΤΗΡ», πραγματοποιεί επίσης έργο Κοινωνικής Μουσικοθεραπείας, παραστάσεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις, συνέδρια, πολιτιστικά δρώμενα της πόλης της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο, με σκοπό την ενεργό μουσική συμμετοχή και την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρίες στις σύγχρονες κοινωνίες. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια ως εισηγητής, καθώς και ως προσκεκλημένος ομιλητής σε ημερίδες παρουσιάζοντας περιπτώσεις ατόμων με αναπηρίες που συμμετείχαν σε συνεδρίες Μουσικοθεραπείας.