Η εισήγηση επιδιώκει να παρουσιάσει μια θεωρητική θεμελίωση για την αξιοποίηση του κινηματογράφου στη διδασκαλία της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση, όχι ως βοηθήματος, παρέκκλισης ή διασκέδασης, αλλά οργανικά ενταγμένου, ως ενός από τα είδη κειμένων για να εξερευνήσουν οι μαθητές. Κινηματογράφος και λογοτεχνία έχουν λειτουργήσει ως συγκοινωνούντα δοχεία, καθώς η λογοτεχνία έδωσε στον κινηματογράφο την πρώτη ύλη και αποτέλεσε την αφετηρία για τη διαμόρφωση των κινηματογραφικών ειδών. Συχνά αναφέρονται συσχετίσεις κινηματογραφικών έργων με λογοτεχνικά κείμενα με την έννοια ότι συνδέονται με κοινά θέματα και ιδέες. Αλλά και η λογοτεχνική γραφή του 20^ου αιώνα επηρεάστηκε από τις εξελίξεις στην κινηματογραφική γλώσσα. Ακόμη στενότερη είναι η σύνδεση κινηματογραφικών ταινιών που αποτελούν κινηματογραφικές μεταφορές ή προσαρμογές συγκεκριμένων λογοτεχνικών έργων. Η σχέση των δύο ειδών από τη θεώρηση της κινηματογραφικής ταινίας ως «δευτερεύοντος προϊόντος», που διαπράττει «ύβρη απέναντι στη μεγάλη λογοτεχνία», και την αξιολόγησή της με κριτήριο το βαθμό πιστότητάς της στο βιβλίο, έχει εξελιχθεί στην αντιμετώπιση της ταινίας ως αυτόνομου έργου και ανεξάρτητης δημιουργίας με τους δικούς της εκφραστικούς κώδικες, τη δική της συνοχή και σημασία, επομένως αντικείμενο διακειμενικής μελέτης. Έτσι και η παρουσία του κινηματογράφου στην εκπαίδευση, ιδιαίτερα στο μάθημα της λογοτεχνίας, από την αντιμετώπισή του ως μέσου που απλώς διευκολύνει το μάθημα ή προσφέρει στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, έχει εξελιχθεί στη διδασκαλία της κινηματογραφικής ταινίας ως αυτοτελούς καλλιτεχνικού δημιουργήματος και αφορμής να σκεφτούν οι μαθητές την πολύπλοκη αλληλοσυσχέτιση μεταξύ λογοτεχνικών έργων και κινηματογραφικών ταινιών. Η συγκριτική μελέτη μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση των στοιχείων της δημιουργίας και των δύο ειδών, όπως στην εμβάθυνση σε θέματα υφής, στοιχείων της δημιουργικής γλώσσας και αφηγηματικών τεχνικών. Επιπλέον μπορεί να οδηγήσει στην κινητοποίηση της κριτικής σκέψης των μαθητών, στη στροφή σε νέες ερμηνείες και την ανάπτυξη της επίγνωσης των δικών τους αναγνωστικών και ερμηνευτικών στρατηγικών.

Εργάζομαι ως φιλόλογος στη δημόσια εκπαίδευση από το 2001. Έχω κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Αυστραλία και είμαι υποψήφια διδάκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Το θέμα της έρευνάς μου είναι ο κινηματογράφος στη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Έχω κάνει αρκετές δημοσιεύσεις και ομιλίες για το ίδιο θέμα, καθώς και για άλλα θέματα σχετικά με τη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Έχω συμμετάσχει σε εισαγωγικές και διασχολικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών. Έχω επίσης διδάξει στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Flinders της Αυστραλίας.