Πρόκειται για ένα βιωματικό εργαστήριο, όπου παρουσιάζονται καλές πρακτικές μουσειακής εκπαίδευσης για την υποστήριξη εκπαιδευτικών της Α/θμιας εκπαίδευσης. Δίνεται έμφαση στις ανάγκες των εκπαιδευτικών για ανάπτυξη ιδεών και δραστηριοτήτων οι οποίες εμπλουτίζουν το γνωστικό αντικείμενο της διδακτικής των τεχνών στο νηπιαγωγείο. Απώτερος σκοπός είναι η ενδυνάμωση της σχέσης του σχολείου με τα μουσεία και τις τέχνες.

Πρακτικά, παίζοντας ρόλους σε συνθήκες προσομοίωσης μουσειακού εκπαιδευτικού προγράμματος και με την αξιοποίηση της “εμπράγματης μάθησης” (hands-on), οι συμμετέχοντες στο εργαστήριο έχουν την ευκαιρία να σχεδιάσουν και να παρουσιάσουν οι ίδιοι, ανά ομάδες, διαθεματικές δραστηριότητες, διερευνώντας τρόπους εφαρμογής, διατυπώνοντας ερμηνείες μουσειακών αντικειμένων.

Το εργαστήριο αυτό βασίζεται σε συγκεκριμένο πιλοτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.  Είναι μία καινοτόμα πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να αποτελέσει μια συμβολή, μέσω της διάχυσης των αποτελεσμάτων του, στη διασύνδεση σχολείου-μουσείου. Το πρόγραμμα έχει σχεδιασθεί, σε μια διεπιστημονική συνέργεια ανάμεσα σε μουσείο και νηπιαγωγείο και έχει ήδη υλοποιηθεί με παιδιά προσχολικής στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Για τον σχεδιασμό, έχουν ληφθεί υπόψιν σύγχρονες εκπαιδευτικές θεωρίες, αρχές της Μουσειοπαιδαγωγικής Επιστήμης και στοιχεία του ισχύοντος Αναλυτικού Προγράμματος για την Α/θμια Εκπαίδευση. Η αξιολόγηση του προγράμματος είναι μέρος της εισήγησης αυτής, καθώς παρουσιάζει ενδιαφέρον, εφόσον έχει διεξαχθεί με τη συμμετοχή ενός νηπιαγωγείου με ιδιαιτερότητες.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη για ένα σχολείο δημιουργικό, επισημαίνοντας τον σημαντικό, αντισταθμιστικό ρόλο των τεχνών - και σε εξωδιδακτικές δράσεις - και την ανάγκη σύνδεσης ανάμεσα στην τυπική, τη μη τυπική και την άτυπη εκπαίδευση, το βιωματικό αυτό εργαστήριο παρέχει τεκμηρίωση των δραστηριοτήτων σε επίπεδο περιεχομένου και μεθοδολογίας. Οι συμμετέχοντες αλληλεπιδρούν, ανταλλάσσουν εμπειρίες και διατυπώνουν προτάσεις ή προσδοκίες για το μέλλον των τεχνών στο σχολείο.

Η Χρυσή Βομβογιάννη εργάζεται ως συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης-

μουσειολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αρχικά σπούδασε στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Eθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε την ετήσια μετεκπαίδευση στη μουσικοπαιδαγωγική προσέγγιση Orff (Σχολή Μωραΐτη σε συνεργασία με το Orff Schulwerk Forum). Κατέχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών από το EΚΠΑ: ΠΜΣ «Μουσειακές Σπουδές» και ΠΜΣ «Μουσική και Κουλτούρα. Διεπιστημονικές Αναλύσεις και Εφαρμογές». Έχει εργαστεί και ως μουσικολόγος-μουσικοπαιδαγωγός στη Γκαλερί Δημιουργών, στον τομέα της υλοποίησης εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά.

Τα επιστημονικά και ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στη συμβολή των μουσείων στην ψυχολογική ευεξία. Είναι τελειόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και απόφοιτη του Προγράμματος «Πολιτισμός / Ειδική Αγωγή. Η πρόσβαση Ατόμων με Αναπηρίες ή / και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων» (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας-Τμήμα Ειδικής Αγωγής).

Βιογραφικό σημείωμα:

Η Βένια Δεληγιαννίδη είναι εκπαιδευτικός-μουσειολόγος. Έχει σπουδάσει στο Τμήμα Εκπαίδευσης & Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις Μουσειακές Σπουδές και υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση ως νηπιαγωγός. Έχει εργαστεί στη μουσειακή εκπαίδευση, στον σχεδιασμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και άλλους χώρους πολιτισμικής αναφοράς, καθώς και στην παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού για την προσχολική ηλικία. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη συγγραφή άρθρων, σε μελέτες και εφαρμογές σχετικά με τη μουσειολογία, τις εικαστικές τέχνες, τον εγγραμματισμό των νηπίων.