Η σύγχρονη εικαστική πραγματικότητα, με τις συνεχείς αναδιατάξεις και τις πολλαπλές διατυπώσεις, θέτει την εικαστική εκπαίδευση απέναντι σε προκλήσεις οριακές αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πλέον, δεν μοιάζει να υφίσταται κάποιο ενιαίο πλαίσιο ή σκοπός, μια συγκεκριμένη προσδοκία ή μέθοδος κατασκευής, μια σαφής οδηγία ή οριοθέτηση για το πώς πρέπει να παράγεται ή να προσλαμβάνεται μια εικαστική δημιουργία. Κάθε καλλιτέχνης μπορεί να χρησιμοποιεί συνδυαστικά ποικίλα εκφραστικά μέσα και τεχνικές, να προσχωρεί σε οποιαδήποτε στάση, να συγχωνεύει τεχνοτροπίες από διαφορετικές εποχές, να ιδιοποιείται έργα του παρελθόντος, να στρέφεται ταυτόχρονα προς τις πιο ετερόκλητες πηγές. Όσο για το θεατή, αυτός αναλαμβάνει πλέον τον καθοριστικό ρόλο εκείνου που νοηματοδοτεί, ερμηνεύει, επιλέγει και κρίνει.

Εντός αυτής της συνθήκης, η διδακτική της τέχνης δε διαθέτει πλέον την ασφάλεια σαφών ορισμών και πρακτικών  που οφείλει να μεταδώσει. Αυτό που καλείται να κάνει είναι να προσανατολίσει προς μία στάση: αυτή της συνεχούς στοχαστικής και κριτικής εγρήγορσης.

Στην προσέγγιση που προτείνεται σ’ αυτήν την εργασία, οι δυνατότητες για την καλλιέργεια μιας τέτοιας στάσης συνδέονται με την ανάδειξη της εκφραστικής προσπάθειας ως κεντρικού σημείου αναφοράς για τη συνειδητοποίηση της πολυπλοκότητας που συνδέει τις οπτικές μορφές με τους αισθητικούς και εξω-αισθητικούς όρους, οι οποίοι συνυφαίνονται με τη λειτουργία τους. Η διδακτική της τέχνης συγκροτεί έτσι πλέον ένα εξαιρετικά ευρύ και πολυδιάστατο μαθησιακά πεδίο, το οποίο συνεχώς επεκτείνεται σε νέες περιοχές, αναδεικνύοντας τους σύνθετους δεσμούς του καλλιτεχνικού φαινομένου με τις ποικίλες όψεις του πολιτισμού και τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΟΣ: O Αντώνης Βάος γεννήθηκε στη Mήλο το 1958. Σπούδασε εικαστικές τέχνες στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι Καθηγητής του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου διδάσκει το αντικείμενο Διδακτική των εικαστικών τεχνών. Την περίοδο 2007 - 2011 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στα Εικαστικά Εργαστήρια του Δήμου Ρίου ενώ, από το 2013, είναι συντονιστής και εκπαιδευτικός σύμβουλος του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Πατρέων.

 Το εικαστικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Ο Α. Βάος έχει δημοσιεύσει 3 βιβλία σχετικά με τη διδακτική των εικαστικών τεχνών, σχετικά άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους και κείμενα σε Πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΟΥΡΙΚΗ: Η Αλεξάνδρα Μουρίκη (πτυχιούχος της φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτωρ Φιλοσοφίας –Doctorat στη Φιλοσοφία της Τέχνης— του Πανεπιστημίου Paris I -Panthéon-Sorbonne) είναι Αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στο Πανεπιστήμιο Πατρών όπου διδάσκει Αισθητική θεωρία, Αισθητική αγωγή και Ιστορία της Τέχνης. Διδάσκει επίσης, ως μέλος Σ.Ε.Π., στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο το μάθημα ‘Ιστορία των Τεχνών’ στο Πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. 

Είναι υπεύθυνη της Μονάδας Αισθητικής και Καλλιτεχνικής Αγωγής του Εργαστηρίου Παιδαγωγικών Ερευνών και Επιμόρφωσης του Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η. του Παν/μίου Πατρών 
και κριτής ελληνικών και διεθνών επιστημονικών περιοδικών για τη φιλοσοφία, την εκπαίδευση και τις τέχνες (Δευκαλίων, International Journal of Learning, International Journal of the Arts in Society, κ.ά.) 

Είναι συγγραφέας του βιβλίου Μεταμορφώσεις της αισθητικής. Έχει δημοσιεύσει επίσης σειρά άρθρων για την αισθητική θεωρία και την αισθητική αγωγή σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους και κείμενα σε Πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων. Έχει μεταφράσει δοκίμια των Μ. Μερλώ-Ποντύ (Η αμφιβολία του Σεζάν. Το μάτι και το πνεύμα) και Πωλ Ρικέρ (Δοκίμια ερμηνευτικής).