1.Σύλληψη και θεωρητικό πλαίσιο

Βασικές αρχές του σχολείου που αντικατοπτρίζουν την πολιτισμική ταυτότητα της χώρας είναι η λογοδοσία στο παρελθόν και όχι στο μέλλον, το πρόταγμα του λόγου και του κειμένου και όχι του είδους (της θεατρικότητας εν προκειμένω) και η αποσπασματικότητα των εννοιών (της τραγικότητας εν προκειμένω μέσω της έμφασης στην τραγική φύση της Αντιγόνης αποκλειστικά) και όχι η ολότητα. Αν αυτές οι βασικές αρχές του ελληνικού σχολείου βρίσκουν εφαρμογή καθημερινά μέσω του αναλυτικού προγράμματος και βιώνονται στον 21ο αιώνα περισσότερο ως μη εφαρμόσιμες, αυτό οφείλεται περισσότερο στο ότι το νεωτερικό μοντέλο που τις γέννησε εκπλήρωσε τους στόχους του. Με την οπτική αυτή  το σαρανταπεντάλεπτο σενάριο παρουσίασης «Νοηματοδώντας τη διδασκαλία του Αρχαίου Δράματος (Β᾽Λυκείου) στον 21ο αιώνα» σκοπεύει να σταθεί σε τρεις άξονες που ως τώρα το ελληνικό σχολείο εξοβελίζει:

Α. Λογοδοσία στο μέλλον μέσω της εικόνας, της οπτικοποίησης και της κινηματογραφημένης αναπαράστασης

Β. Πρόταγμα του είδους του θεάτρου μέσω της μεταφραστικής πολλαπλότητας αφενός και της προσέγγισης του δραματικού προσώπου.

Γ. Ολότητα της αφήγησης μέσω του σχήματος αρχή-μέση-τέλος, στο οποίο θάλλουν έννοιες, όπως  της τραγικότητας.

2.Μορφή και Μέθοδος διδασκαλίας συνοπτικά

Και οι τρεις άξονες έχουν εφαρμοστεί  κατά τα σχολικά έτη 2016-2017 και 2017-2018 στο 1ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο-«Γεννάδειο». Η διδακτική μέθοδος που ακολουθήθηκε για την εφαρμογή τους στην τάξη είναι ένας συνδυασμός της κειμενοκεντρικής, του οπτικοακουστικού γραμματισμού και του κριτικού  γραμματισμού. Η δε μορφή της διδασκαλίας συνδυάζει στοιχεία από τον πολιτισμικό κονστρουκτιβισμό, τη διαλογική και τη μαιευτική.

3.Συνοπτική παρουσίαση του σεναρίου

Α. Στην πρώτη περίπτωση (λογοδοσία στο μέλλον) ο στόχος είναι να μάθουν οι μαθητές ότι η εικόνα τόσο στην κινηματογραφική της εκδοχή όσο και στην βιντεοσκοπημένη θεατρική παράσταση στηρίζεται στη δυναμική της εικαστικής σύνθεσης, του λόγου και της εικόνας. Ο κινηματογράφος εν γένει και το θέατρο είναι παραστατικές τέχνες, και ως τέτοιες μπορούν να ενσωματωθούν στο αναλυτικό πρόγραμμα σε παραλληλία με το γραπτό λόγο. Τα δραματικά κείμενα είναι εξ ορισμού κείμενα αναπαράστασης και ως τέτοια οι μαθητές καλούνται να το βιώσουν τόσο εξ αρχής όσο και κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η κινηματογραφική Αντιγόνη του Τζαβέλλα είναι κατάλληλη και ευσύνοπτη στην αρχή της χρονιάς για να εισάγει τους μαθητές στο μύθο και στην οικογένεια των Λαβδακιδών. Διευκρινίζεται εξ αρχής στους μαθητές ότι δεν πρόκειται για κάποια ταινία αριστουργηματική, αλλά για μια έντιμη και χρήσιμη διδακτικά ταινία. Τονίζεται ότι είναι η πρώτη προσπάθεια, ημεδαπή, προσέγγισης του αρχαίου δράματος μέσα στο γενικευμένο κλίμα της θεατρικότητας που η Σχολή Ροντήρη είχε καθιερώσει μεταπολεμικά. Κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους παρουσιάζονται άλλες θεατρικές παραστάσεις μαγνητοσκοπημένες οι οποίες αντιστοιχούν κάθε φορά στη διδακτική ενότητα.

Στο συνέδριο θα παρουσιαστούν οι στίχοι 383-525, στο οποίο ο αγγελιοφόρος αναγγέλλει τα κακά μαντάτα της θανής του Πολυνείκη στον Κρέοντα. Παρουσιάζεται πρώτα η θεατρική και μετά η κινηματογραφική εκδοχή του ίδιου τμήματος και γίνεται συζήτηση για τις αισθητικές διαφορές που προκύπτουν ανάμεσα στο λόγο και στην όραση, τη γραπτή διήγηση και την θεατρική παράσταση και την κινηματογραφική αναπαράσταση.

O Αχιλλέας Ντελλής σπούδασε κλασική φιλολογία στο ΕΚΠΑ, θεατρολογία (για ένα έτος στο ΕΚΠΑ μετά από κατακτήριες) και κινηματογράφο (Σχολή Σταυράκου, Πανεπιστήμιο Γλασκώβης με υποτροφία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στη μνήμη του Β.Ραφαηλίδη, Παν. Αιγαίου με υποτροφία του ΙΚΥ). Αρθρογραφεί στο περιοδικό Φρέαρ για τον κινηματογράφο και κατά το σχολικό έτος 2017-2018 συμμετείχε στην ομάδα εκπόνησης των αναλυτικών προγράμματων της Λογοτεχνίας. Οι δύο τελευταίες υπηρεσιακές τοποθετήσεις του ήταν στο Καλλιτεχνικό Σχολείο του Γέρακα και ακολούθως στο 1ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Αθηνών-Γεννάδειο από το 2013 ως σήμερα.