Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, η παρουσία του κινηματογράφου στο ελληνικό σχολείο γίνεται ολοένα πιο αισθητή. Από τις εκδρομές σε κινηματογραφικές αίθουσες με σκοπό τη θέαση ταινιών εγκεκριμένων από το υπουργείο Παιδείας, μέχρι τα ειδικά σχεδιασμένα προγράμματα όπως το «Πάμε Σινεμά;», κι από τη χρήση του ως εποπτικού μέσου διδασκαλίας, μέχρι την ένταξή του ως υποχρεωτικού μαθήματος στα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

  Η θέση του ως μία από τις πιο δημοφιλείς κι επιδραστικές τέχνες του εικοστού αιώνα, οι τεράστιες εκφραστικές δυνατότητες κι η αποδεδειγμένη διδακτική βοήθεια που προσφέρει, καθώς επίσης η θεμελιώδης σημασία του για τον οπτικοακουστικό και πολιτισμικό εγγραμματισμό, καθιστούν τον κινηματογράφο ιδανικό γνωστικό αντικείμενο για τους μαθητές ενός εκπαιδευτικού συστήματος σ’ επαφή με τον σύγχρονο κόσμο.

  Ωστόσο, παρότι δεν αμφισβητείται η χρησιμότητά του μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα, ο κινηματογράφος αντιμετωπίζεται ως υποδεέστερη τέχνη, αφού η παρουσία του στο ελληνικό σχολείο διατηρείται ως επί το πλείστον άτυπη κι εργαλειακή, ενώ στα Καλλιτεχνικά Σχολεία δεκαπέντε χρόνια τώρα παραμένει ‘εγκλωβισμένος’ ως μάθημα στην κατεύθυνση του Θεάτρου.

  Αξιοποιώντας πολύχρονη διδακτική εμπειρία στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου, η ανακοίνωση επιχειρεί ν’ ανιχνεύσει τους διαφορετικούς τρόπους ένταξης και χρήσης του κινηματογράφου στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσα στα χρόνια και να περιγράψει τη σημερινή κατάσταση, υποστηρίζοντας παράλληλα την ανάγκη για την πλήρη ενσωμάτωση της κινηματογραφικής ιστορίας και πρακτικής στο ωρολόγιο πρόγραμμα της γενικής παιδείας, καθώς επίσης τη δημιουργία ξεχωριστής ειδικότητας κινηματογράφου στα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

Ο Νίκος Τσαγκαράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1978. Σπούδασε θεωρία κινηματογράφου κι ευρωπαϊκή ιστορία στο Πανεπιστήμιο Middlesex του Λονδίνου.  Συνέχισε στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ιστορίας κινηματογράφου στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, για το οποίο ολοκλήρωσε τη διπλωματική εργασία «Οι κινηματογράφοι του Ηρακλείου: καταγραφή των κινηματογραφικών αιθουσών στο Ηράκλειο Κρήτης από το 1909 ως το 2004». Το 2017 υποστήριξε με επιτυχία στο ίδιο τμήμα τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Η ελληνική κινηματογραφική πρωτοπορία». Έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύσεις σχετικά με τα παραπάνω ερευνητικά αντικείμενα και άλλα κινηματογραφικά θέματα.

  Από το 2004 ζει κι εργάζεται στο Ηράκλειο ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Πατρίς και στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV. Επίσης, διδάσκει ιστορία κι αισθητική κινηματογράφου ως ωρομίσθιος καθηγητής στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου από την έναρξη της λειτουργίας του το 2004. Τα καλοκαίρια 2007 και 2008 συνεργάστηκε με τον δήμο Ηρακλείου ως υπεύθυνος προγραμματισμού και λειτουργίας στον Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Ηρακλείου «Βηθλεέμ». Επίσης, συμμετείχε στο Δ.Σ. της μη κερδοσκοπικής Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Ηρακλείου από την ίδρυσή της το 2007 ως το 2014. Από το 2010 είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, έχοντας συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2013 και στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 2015.