Οι αντιλήψεις και οι εμπειρίες των εκπαιδευτικών για την Εικαστική Αγωγή συγκροτούν την προσωπική τους θεωρία και επηρεάζουν τη διδακτική τους πράξη. Σκοπός της έρευνας ήταν να χαρτογραφηθούν οι αντιλήψεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για τη διδασκαλία των Εικαστικών. Στην έρευνα συμμετείχαν έξι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (τρεις εκπαιδευτικοί ειδικότητας του κλάδου καλλιτεχνικών-ΠΕ08, τρεις του κλάδου δασκάλων-ΠΕ70) που υπηρετούσαν το σχολικό έτος 2017-2018 στην 5η Εκπαιδευτική Περιφέρεια Π.Ε. Καρδίτσας. Προέβημεν σε ερμηνευτική φαινομενολογική ανάλυση και ποιοτική ανάλυση περιεχομένου των δεδομένων που συλλέχθηκαν μέσω ημιδομημένης συνέντευξης και του εικαστικού έργου που σχεδίασαν. Η ερμηνευτική διαδικασία εμπλουτίστηκε με παραδοχές των αισθητικών θεωριών περί τέχνης και της διδακτικής των Εικαστικών. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι αντιλήψεις τους για τη διδακτική προσέγγιση χαρακτηρίζονται ως μαθητοκεντρικές με ιδιαίτερη έμφαση στην αυτοέκφραση, την ελεύθερη έκφραση του συναισθήματος, τη δημιουργία θετικού μαθησιακού περιβάλλοντος, τη φυγόκεντρη και δυναμική θεώρηση της διδασκαλίας, την προώθηση της ιδιαιτερότηταςατομικότητας του κάθε παιδιού, τη σύνδεση με τα βιώματα και τις ανάγκες του, την εστίαση στην εργαστηριακή ενασχόληση, την έμφαση στη διαδικασία έναντι του αποτελέσματος (μαθητικό έργο) και τη συσχέτιση των εικαστικών τεχνών με το περιεχόμενο των άλλων γνωστικών αντικειμένων (διαθεματικότητα). Οι αντιλήψεις για τα οφέλη από τη διδασκαλία των Εικαστικών κάλυπταν ένα ευρύ φάσμα που συμπεριλάμβανε κυρίως εσωτερικά (intrinsic) οφέλη που αφορούσαν τον εαυτό (private), δημόσια (public) και εργαλειακά (instrumental). Διαπιστώσαμε ότι οι αισθητικές θεωρίες περί τέχνης που αποδέχονταν συμπεριλάμβαναν ποικίλες ιδέες κυρίως του ρομαντισμού, αλλά και στοιχεία του κλασικισμού, του νεοπλατωνισμού και μάλιστα οι ιδέες τους περί τέχνης αντιστοιχούσαν στις αντιλήψεις τους για την εικαστική εκπαίδευση. Οι εμπειρίες τους από τη διδακτική πράξη επηρεάζονταν από τη συμπεριφορά των μαθητών/τριών (θετική/αρνητική συμπεριφορά προς το μάθημα, βελτίωση/στασιμότητα των επιδόσεών τους), τη διαθέσιμη υλικοτεχνική υποδομή, την απόδοση υπεραξίας στην ακαδημαϊκή γνώση εις βάρος των εικαστικών από εκπαιδευτικούς του προηγούμενου έτους.

Η Αναστασία Φακίδου είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη Διδακτική των Εικαστικών, Σχολική Σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης Καρδίτσας, κάτοχος πτυχίων προσχολικής και δημοτικής εκπαίδευσης και μεταπτυχιακού τίτλου στον ΣχεδιασμόΑξιολόγηση Σύγχρονων Περιβαλλόντων Μάθησης. Έχει υπερτριακονταετή υπηρεσία σε όλες της βαθμίδες εκπαίδευσης. Αποτέλεσε μέλος της συγγραφικής ομάδας του σχολικού εγχειριδίου των Εικαστικών για την Ε΄ & ΣΤ΄ Δημοτικού. Συμμετείχε σε πλήθος ημερίδων, σεμιναρίων ως επιμορφώτρια εκπαιδευτικών. Οι δημοσιεύσεις της σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων, επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους μεταξύ άλλων αφορούν στη διδακτική των Εικαστικών, της Λογοτεχνίας, της συναισθηματικής αγωγής, στην αξιοποίηση πολυτροπικών κειμένων στη διδασκαλία, στην ενιαιοποίηση (integration) λογοτεχνίας και εικαστικών τεχνών, στη διερεύνηση των αντιλήψεων και των δεξιοτήτων των μαθητών στη ανάλυση οπτικών αναπαραστάσεων, σε μεθόδους εκπαίδευσης-επιμόρφωσης εκπαιδευτικών.