«Καμία άλλη εποχή δεν είχε τόση επίγνωση των στερεοτύπων – κοινωνικών, φυλετικών, σεξουαλικών και επαγγελματικών – που οφείλονται στην εκπαιδευτική πρακτική και τις περιορισμένες αντιλήψεις για την Τέχνη» (Chapman, 1995:21).Κατά συνέπεια η εργασία αυτή μελετά τον διάλογο μεταξύ Τέχνης και Παιδικού Κόσμου, ως προσωπική πλήρωση, ως κατάκτηση και συνέχεια της πολιτιστικής κληρονομιάς, ως τρόπου και μέσου μάθησης, επιτελώντας έτσι έναν κοινωνικό ρόλο και τις όποιες  επακόλουθες πρακτικές συνεπάγονται αυτών. Η έρευνά μας ως ένα «θραύσμα» του «σήμερα» και του «εδώ» πραγματεύεται τον ρόλο της Τέχνης για τα παιδιά του νηπιαγωγείου. Παρατηρήθηκαν, αφενός, πώς η Τέχνη και οι μορφές της χρησιμοποιούνται ως «φαρέτρα» εξυπηρετώντας την εκπαιδευτική διαδικασία και αφετέρου, η παραγωγή Τέχνης από τα υποκείμενα μας. Τελευταία παρατηρείται «ολοένα και μεγαλύτερη αλληλοδιείσδυση τέχνης και ανθρωπολογίας στο επίπεδο των ερευνητικών πρακτικών, όπου κοινά ενδιαφέροντα, κυρίως γύρω από τη μέθοδο της επιτόπιας έρευνας, υποβοηθούν ένα ιδιαίτερα δημιουργικό διάλογο με επιστημολογικό, καλλιτεχνικό αλλά και πολιτικό ενδιαφέρον» (Sneider και Wright 2006, 2010).

Στην παρούσα επιτόπια έρευνα, επικεντρωθήκαμε  στην «τέχνη» που παράγεται από τα παιδιά προσχολικής εκπαίδευσης και οι συμμετέχοντες είναι παιδιά νηπιαγωγείου (προνήπια και νήπια). Προς απάντηση των ερωτημάτων μας ήταν απαραίτητη η συμμετοχική παρατήρηση εντός του σχολείου και τέθηκε ως στόχος η περιγραφή της συμπεριφοράς των μαθητών απέναντι στην Τέχνη, η ανάδειξη νοημάτων που επηρεάζει την καλλιτεχνική διαδικασία οι τρόποι και οι παράγοντες που υπαγορεύουν τις συμπεριφορές αυτές. Κατά την διεξαγωγή της επιτόπιας έρευνας καταγράψαμε λεπτομερώς την συμπεριφορά των νηπίων εντός του εκπαιδευτικού τους περιβάλλοντος διότι κάθε φαινόμενο οφείλεται να επεξηγείται εντός του συγκείμενου του.  Επιπλέον πληροφορίες που συλλέχτηκαν από το πεδίο συσχετίστηκαν ώστε να γίνει η πλήρης περιγραφή.

Η μελέτη αυτή επιβεβαιώνει τη αρχική μας υπόθεση περί εργαλειακής χρήσης της τέχνης από την εκπαίδευση και επιβεβαιώνεται ότι οι μορφές αυτής γίνονται τα μέσα ως προς την επίτευξη της μάθησης και των γενικότερων στόχων του σχολείου. Διαπιστώσαμε ότι η κοινωνικοποίηση, η διαπαιδαγώγηση, η καλλιέργεια και η επικοινωνία επιτυγχάνονται μέσα από την οργανωμένη διδασκαλία της Τέχνης. Ενώ, κατά  τις ελεύθερες  δραστηριότητες παρέχεται στα παιδιά μια  ελευθερία (υπό όρους) και μπορούν στα πλαίσια αυτής  να παράγουν τέχνη.

·         ΑΠΟΦΟΙΤΗ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, ΑΠΘ (ΑΡΙΣΤΑ)

·         ΑΠΟΦΟΙΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΜ. ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, ΑΠΘ

·         ΚΑΤΟΧΟΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ‘ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝ. ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ’,ΠΑΝ/ΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

·         ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

·         2011 ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ,  ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΛΑΓΚΑΔΑ 

·         Π.ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

·         ΝΥΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Δ. ΛΑΓΚΑΔΑ

·         ΝΥΝ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΚΑΙ  ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

·         ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

·         ΔΙΠΛΩΜΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΟΑΕΔ)

·         ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ Η/Υ (ΟΑΕΔ)

·         ΠΡΩΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ