Το θέατρο με τις ποικίλες διαστάσεις που λαμβάνει ως έννοια αποτελεί εγνωσμένης και διαχρονικής αξίας μορφοπαιδευτικό αγαθό. Η επαφή του μαθητή με το έργο τέχνης εν γένει και συγκεκριμένα με τη διττή φύση του θεάτρου ως δραματικού κειμένου και ως παράστασης μπορεί να ασκήσει θετική επίδραση ως πηγή πολλαπλής καλλιέργειας (συναισθηματικής, ψυχικής, διανοητικής), παράμετρος εξαιρετικά σημαντική στη σύγχρονη εποχή της μονομερούς μάθησης.

Παρόλα αυτά το θεατρικό είδος είναι το πλέον παραγκωνισμένο από τα λογοτεχνικά είδη στο σχολικό πρόγραμμα στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επαφή των μαθητών με δραματικά κείμενα δεν είναι συστηματική και πολύ συχνά δεν ακολουθείται η θεατρολογική και θεατροκεντρική προσέγγισή τους κατά τη διδασκαλία, αλλά προτιμάται-λανθασμένα- μια μονομερής, φιλολογική προσέγγιση που δεν διαφοροποιεί τα κείμενα αυτά από τα υπόλοιπα εξωδραματικά είδη.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωριστεί ως αδήριτη ανάγκη η αναμόρφωση της διδασκαλίας των δραματικών κειμένων, η οποία πρέπει να στηρίζεται στα ιδιαίτερα γνωρίσματα του είδους και στην ανάδειξη της δυνάμει παραστασιμότητάς του. Καίριο ζητούμενο αποτελεί η μέθοδος προσέγγισης ενός δραματικού κειμένου να εναρμονιστεί με τα αιτήματα της σύγχρονης Παιδαγωγικής, αλλά και της φύσης του ίδιου του θεάτρου, προωθώντας την επαφή του μαθητή με το θέατρο ως δραματικό κείμενο και παράσταση με ενεργητικό και βιωματικό τρόπο.

Συνεπώς, αποστολή του εκπαιδευτικού είναι να δημιουργήσει εναλλακτικές συνθήκες μάθησης, νέες παιδαγωγικές σχέσεις, καταργώντας τις παραδοσιακές νοησιαρχικές μεθόδους διδασκαλίας, τη μονόδρομη και ex cathedra διάλεξη του πανειδήμονα καθηγητή, την «τραπεζική» εκπαίδευση,  τη μηχανική μάθηση και την παθητική στάση του διδασκόμενου. Στο πλαίσιο της παιδαγωγικής διαδικασίας προτείνονται εναλλακτικοί τρόποι προσέγγισης του δραματικού κειμένου, οι οποίοι στηρίζονται στην αμφίδρομη επικοινωνία, την εποπτικότητα, την παραστατικότητα, θέτοντας στο επίκεντρο τον ίδιο τον μαθητή.

Στόχος της παρούσας εισήγησης είναι να υπογραμμίσει τη σημασία της διδασκαλίας του έργου τέχνης στο σημερινό σχολείο και την αναγκαιότητα μιας εναλλακτικής προσέγγισής του, η οποία θα έχει πολλαπλά οφέλη για τον μαθητή και τη σχολική κοινότητα.

Είμαι απόφοιτη του τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία. Το 2016 ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Θεατρικές Σπουδές» του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου με ειδίκευση στην Θεατρική Αγωγή, λαμβάνοντας έπαινο αριστείας ως πρωτεύσασα απόφοιτος όλων των μεταπτυχιακών προγραμμάτων για το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016. Στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών μου σπουδών εκπόνησα διατριβή με τίτλο «Η παρουσία των δραματικών κειμένων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γραμματείας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Μορφοπαιδευτική Αξία και Διδακτική Προσέγγιση» με επιβλέπων καθηγητή τον κ. Θεόδωρο Γραμματά.  Εργάζομαι τα τελευταία χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση και έχω συνεργαστεί με δημοτικές βιβλιοθήκες για την υλοποίηση δράσεων και προγραμμάτων καλλιτεχνικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου.