Το ενδιαφέρον και η εμπιστοσύνη που δείχνει η εκπαιδευτική κοινότητα στις τέχνες ως σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο  συμπλέει με τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις καθώς και τις γνωστικές θεωρίες μάθησης με κοινωνικοπολιτισμικό προσανατολισμό. Όπως και το θέατρο, ο κινηματογράφος, - είτε με τη μορφή της κινηματογραφικής ταινίας είτε με τη μορφή του ντοκυμαντέρ- δεν είναι μόνο μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης  αλλά έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί  στη μαθησιακή διαδικασία  πολύ αποτελεσματικά. Χωρίς να συγκαταλέγεται στις μεθόδους διδασκαλίας, λειτουργεί υποστηρικτικά στη διδασκαλία και τη μάθηση. Ειδικά για το μάθημα της Ιστορίας ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει ως προσιτό μέσο προσέγγισης της ιστορικής γνώσης λόγω της φύσης του, της αίσθησης της φυσικής κίνησης. Αποτελεί σημαντικό αρωγό  και αναγνωρίζεται ως παράγοντας που επεκτείνει τα όρια της μάθησης, διευρύνει τους ορίζοντες της γνώσης, αναπτύσσει την κριτική ικανότητα, ενεργοποιεί κλίσεις και τάσεις κινητοποιεί την εκφραστική ικανότητα και  καλλιεργεί την αισθητική του μαθητή με αποτέλεσμα η πρόσληψη του ιστορικού γίγνεσθαι να ξεπερνά και ίσως να «προσπερνά» τη λειτουργία της σκέψης. Στη βάση αυτή, η παρούσα ανακοίνωση πραγματεύεται τη συμβολή του κινηματογράφου  στη διδασκαλία της ιστορικής περιόδου του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα έχοντας ως κεντρικό άξονα την ταινία του ελληνικού βωβού κινηματογράφου «Κοινωνική Σαπίλα» του Στέλιου Τατασόπουλου, 1932. Πρόκειται για μια μελέτη περίπτωσης  για το μάθημα της Ιστορίας που εφαρμόστηκε σε μαθητές Επαγγελματικού Λυκείου.

Λέξεις κλειδιά: Διδασκαλία Ιστορίας – κινηματογράφος – εκπαιδευτικό εργαλείο.

Φιλόλογος – θεατρολόγος. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος MA (Master of Arts) στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο διπλωματικής εργασίας «Το εργατικό θέατρο στην Ελλάδα 1900-1940». Υποψήφια Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και συνεργάζεται με το γραφείο των πολιτιστικών θεμάτων Δυτικής Αττικής  ως επιμορφώτρια σχετικά με το θέατρο στην εκπαίδευση. Έχει συμμετοχές σε σεμινάρια επιμόρφωσης για το θέατρο και τη διδακτική πράξη  (δραματοποίηση στην Ιστορία /δραματοποίηση και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση) καθώς επίσης και ενεργή συμμετοχή σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια ευρείας θεματολογίας μεταξύ άλλων και στα περιβαλλοντικά ζητήματα αλλά και συμμετοχές στα ευρωπαϊκά προγράμματα (IDEA, IDEOGRAM). Έχει κάνει δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά.