Το μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης είναι ένα μάθημα που λείπει από το ελληνικό σχολείο, με εξαίρεση ίσως τα Καλλιτεχνικά σχολεία, κι ένα μάθημα επιλογής στην γ’ τάξη του Γενικού Λυκείου. Διδάσκω το μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης σε όλες τις τάξεις του Καλλιτεχνικού σχολείου τα τελευταία εννέα χρόνια, και βασιζόμενη στην εμπειρία μου μπορώ να τεκμηριώσω την άποψη ότι πρόκειται για ένα πολυδιάστατο βοήθημα για τους μαθητές της Δ/βάθμιας Εκπ/σης. Κατά πρώτον, τους εξοικειώνει με την «ανάγνωση» της εικόνας, πράγμα που αποτελεί σημαντικότατο εφόδιο στην εποχή των οπτικών μηνυμάτων, ενώ παράλληλα τους βοηθάει να κατανοήσουν καλύτερα την κοινωνική διάσταση όχι μόνο της Ιστορίας της Τέχνης αλλά και της Ιστορίας Γενικής Παιδείας. Κατά δεύτερον, οδηγώντας τους μαθητές στην κατανόηση μιας εποχής μέσα από τη μελέτη πραγματικών αντικειμένων, προάγει την ενσυναίσθηση και ως εκ τούτου μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα στη δημιουργία συνειδητοποιημένων και ενεργών πολιτών. Επιπρόσθετα, το μάθημα αυτό προσφέρει τη δυνατότητα σε ποικίλες μορφές συνεργασίας και συνδιδασκαλίας σχεδόν με όλα τα γνωστικά αντικείμενα.

Τέλος, μέσα από την εμπειρία μου στη σύνταξη και αξιολόγηση των οδηγών σπουδών για τα Καλλιτεχνικά Σχολεία, θα ήθελα να επισημάνω ότι, κατά την άποψη μου, η διαφοροποίηση μεταξύ Ιστορίας και Θεωρίας της τέχνης που στους οδηγούς σπουδών θεωρήθηκε περίπου αυτονόητη, χρήζει επανεξέτασης.

Με βάση τα παραπάνω θα ήθελα να καταθέσω την πρότασή μου για τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας της Τέχνης σε συνδυασμό με τη Θεωρία της ή και ακόμη με την Πρακτική της.

Διδακτική εμπειρία στην Ιστορία της Τέχνης

Αξιολογήτρια σε πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας