Τα Μουσικά Σχολεία ξεκινάνε ως θεσμός στην Ελλάδα το 1988 με την ίδρυση του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης, ενώ μέχρι το Σεπτέμβριο του 2017 λειτουργούσαν 48 τέτοια σχολεία στις περισσότερες πρωτεύουσες νομών.  Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο λειτουργίας τους, σκοπός των σχολείων αυτών είναι «η προετοιμασία και η κατάρτιση των νέων που επιθυμούν να ακολουθήσουν την επαγγελματική κατεύθυνση της μουσικής» (Ν. 3345/2.9.1988 αρ. 1).  Όπως όμως προτείνουν σχετικές έρευνες (Σπυροπούλου, 2009; Υφαντή & Ζορμπά, 2010), ο αρχικός αυτός στόχος φαίνεται ότι έχει παραμεριστεί μέσα στο χρόνια που μεσολάβησαν, με ένα σημαντικό αριθμό γονιών και μαθητών να επιλέγουν το Μουσικό Σχολείο για την «ευρύτερη παιδεία» που προσφέρει και όχι ενδεχομένως για τις επαγγελματικές δεξιότητες που καλλιεργεί.  Στην εισήγηση αυτή παρουσιάζονται οι αντιλήψεις, μαθητών δύο Μουσικών Σχολείων της περιφέρειας, σχετικά με το σχολείο τους, το τι σημαίνει να είσαι μαθητής ενός Μουσικού Σχολείου και τι είναι αυτό που το διαφοροποιεί από τα άλλα σχολεία.  Τέλος, δίνεται έμφαση στο δίλλημα «καλλιτεχνική ή επαγγελματική εκπαίδευση;», το οποίο ουσιαστικά απαντά και στο ερώτημα περί προσανατολισμού των σχολείων αυτών.  

Ο Αντώνης Βερβέρης γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε Μουσικολογία και Μουσική Παιδαγωγική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Είναι κάτοχος Master στη Χορωδιακή Εκπαίδευση και τη Διεύθυνση Χορωδίας από το Roehampton University του Λονδίνου και το Lynchburg College των ΗΠΑ αντίστοιχα, και διδάκτορας Μουσικής Παιδαγωγικής (Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΑΠΘ). Το 2005-2006 εργάσθηκε ως Ερ.Δι.Π. στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου στην Άρτα όπου δίδαξε σαντούρι και οργανολογία, ενώ από το 2009 εργάζεται ως καθηγητής μουσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.