Στην παρούσα εισήγηση μελετώνται οι δυνατότητες και τα οφέλη της αφήγησης στο σύγχρονο σχολείο έτσι όπως αποτυπώθηκαν στα αποτελέσματα του διαπολιτισμικού, ερευνητικού προγράμματος «Νέοι, Θέατρο, Ριζοσπαστική Ελπίδα και Ηθικό Φαντασιακό» το οποίο έλαβε χώρα στον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, την Ταϊβάν και την Ελλάδα. Πρόκειται για μία παιδαγωγική εφαρμογή θεάτρου, περφόρμανς και  συμμετοχής στα κοινά με κύριο μεθοδολογικό άξονα διαφορετικά θεατρικά είδη τα οποία κατατάσσονται στην ευρύτατη κατηγορία του Θεάτρου του Πραγματικού (Theatre of the Real).[1]

Αν και πρόκειται για μία τετραετή διεθνή μελέτη με ποικίλα θεωρητικά συμφραζόμενα, διαφορετικές θεατρικές και ερευνητικές μεθοδολογίες και πολλαπλά ερωτήματα, η συγκεκριμένη ανακοίνωση εστιάζει στους τρόπους με τους οποίους η αφήγηση και η παραστασιοποίηση των πραγματικών εμπειριών των παιδιών και των νέων, μέσα στην τάξη, ενδυναμώνει το ρόλο τους στην εκπαιδευτική διαδικασία και ενισχύει την πολλαπλότητα των φωνών, των οπτικών και των ειδών γνώσης στο, εν πολλοίς, ετερο- και προ- καθορισμένο πλαίσιο του αναλυτικού προγράμματος.

Σε αυτό το πλαίσιο, καταγράφονται οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι δημιουργοί του Θεάτρου του Πραγματικού καθώς και οι τροποποιήσεις που έγιναν, κατά τη διάρκεια του προγράμματος, προκειμένου να ενδείκνυνται για το σχολικό περιβάλλον. Αναλύονται, επίσης, οι διεργασίες μετασχηματισμού των προσωπικών ιστοριών σε περφόρμανς και η αναστοχαστική τους λειτουργία καθώς δημιούργησαν τις συνθήκες για  να εντοπισθούν τα σημεία που διασταυρώνονται και αλληλο-νοηματοδοτούνται τόσο οι προσωπικές ιστορίες των συμμαθητών/τριών όσο και μεταξύ των προσωπικών, θεατρικών και δημόσιων επιτελέσεων.[2] Τέλος, παρουσιάζονται – συνολικά - τα οφέλη  της διαδικασίας για τη σχολική κοινότητα, την επικοινωνία ανάμεσα σε διδάσκοντες και διδασκόμενους και την ενίσχυση της σύγχρονης σχολικής ατζέντας που αφορά στην πολυφωνία, την πολυπρισματικότητα και την ενεργό συμμετοχή στα κοινά.

Η Μυρτώ Πίγκου-Ρεπούση είναι κάτοχος πτυχίου Θεατρικών Σπουδών (London Metropolitan University), Μεταπτυχιακού Διπλώματος Θεάτρου/Δράματος στην Εκπαίδευση (University of Warwick) και Διδακτορικού Διπλώματος στον ίδιο τομέα με θέμα τις εφαρμογές του Συλλογικού Θεάτρου (Ensemble Theatre) στην  εκπαίδευση (University of Warwick). Έχει διδάξει το μάθημα «Θεατροπαιδαγωγικά Προγράμματα» στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και την ενότητα «Θεατρική Αγωγή» ως μέλος Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος Θεατρικές Σπουδές του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου. Από το Σεπτέμβριο του 2014 είναι Συντονίστρια Έρευνας (Αθήνα) στο τετραετές, διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα "Νέοι, Θέατρο, Ριζοσπαστική Ελπίδα και Ηθικό Φαντασιακό" (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Τορόντο) και από το Δεκέμβριο του 2017 Συντονίστρια Διαπολιτισμικών Προγραμμάτων για Παιδιά και Νέους στο Κέντρο Ένταξης Μεταναστών (ΚΕΜ) Πειραιά. Έχει επίσης συνεργασθεί σε επιμορφωτικά και εκπαιδευτικά προγράμματα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής (ΚΕΔΑ) του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθήνας, το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευσης και τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Ανατολικής Αττικής. Έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη και το Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός.