Τα μαθηματικά είναι ένα γνωστικό αντικείμενο που συχνά βρίσκει τους εκπαιδευτικούς αντιμέτωπους με το δυσνόητο των εννοιών τους και την αδυναμία εύρεσης τρόπων διδασκαλίας που θα προσπελάσουν τον φόβο των μαθητών απέναντι σ’ αυτές. Το θέατρο στην εκπαίδευση, με βασικό του εργαλείο το παιχνίδι, μια πηγαία διάθεση ψυχής του ανθρώπου, μπορεί να προτείνει άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι αρχικές εμπειρίες γύρω από τα μαθηματικά, αποκτώνται μέσα από τη χρήση αντικειμένων ή γενικότερα απτών υλικών που συγκεκριμενοποιούν την έννοια προς διδαχή στο μυαλό του παιδιού. Το θέατρο, ως απτή διαδικασία με βασικό εργαλείο της το σώμα και αξιοποιώντας τα προσωπικά βιώματα των παιδιών, οδηγεί  στην ομαλή μετάβαση τους από τη συγκεκριμένη στην αφηρημένη σκέψη, βοηθώντας τα να δημιουργήσουν συνδέσεις με πολύ ευκολότερο τρόπο. Το παιχνίδι χαλαρώνει και ανακουφίζει το παιδί, και μέσα από μια δημιουργική πορεία καταλήγει στην εξάλειψη του φόβου, στην απόλαυση των μαθηματικών, και στην κατανόηση του μαθηματικού κόσμου με το δικό του τρόπο. Σπουδαία θέση στην παρούσα επιχειρηματολογία, κατέχει η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης του Gardner, σύμφωνα με την οποία, χρησιμοποιώντας πολλαπλούς τρόπους προσέγγισης των γνωστικών αντικειμένων, δίνουμε στους μαθητές μας τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, αξιοποιώντας τον τύπο της νοημοσύνης στον οποίο υπερτερούν. Πιστοί στις αρχές και τις παραδοχές της θεατροπαιδαγωγικής, της διδακτικής των μαθηματικών και της διεπιστημονικότητας, θα προσπαθήσουμε, να δώσουμε εργαλεία και τρόπους διδασκαλίας των μαθηματικών των πρώτων τάξεων του δημοτικού μέσω της θεατροπαιδαγωγικής, επικεντρωνόμενοι στις προσθέσεις με «πάτημα» στη δεκάδα, αρχικά στην πρώτη κι έπειτα στις επόμενες. Η πρόσθεση είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους και θεμελιώδεις αλγορίθμους των μαθηματικών. Αξιοποιώντας το θεατρικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση, θα περιγράψουμε το σχέδιο της διδασκαλίας, κάνοντας ενδεικτικές προτάσεις για παιχνίδια, συγγραφή ιστοριών, παράστασή τους στη σκηνή της τάξης, πιθανή εικαστική και μουσική τους κάλυψη και παραθέτοντας τρόπους για την τελική αξιολόγηση.  Στόχοι μας θα είναι η έγερση της νοητικής δεξιότητας των παιδιών, η αισθητοποίηση γνωστικών στρατηγικών, η αξιοποίηση της κινητικής τους δεξιότητας και η ανάπτυξη της ενδοπροσωπικής και διαπροσωπικής τους νοημοσύνης.

Η Λυδία Παπαστεφανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αποφοίτησε ως αριστούχος από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης και στη συνέχεια ολοκλήρωσε  τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Θέατρο στην Εκπαίδευση του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει λάβει μέρος ως εισηγήτρια σε συνέδρια και επιμορφωτικές ημερίδες εκπαιδευτικών, σε συνεργασία με σχολικούς συμβούλους της Κρήτης, ενώ παράλληλα εμψυχώνει ομάδες παιδιών διαφόρων ηλικιακών ομάδων. Έχει διατελέσει συνεργάτιδα του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής και Θεάτρου «Παύσις» του Σίμου Παπαδόπουλου. Πιστεύει πολύ στην αποτελεσματικότητα της Παιδαγωγικής του Θεάτρου ως μέσο προσωπικής ανάπτυξης και γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί να αναδείξει τη δυναμική της μεθόδου εντός και εκτός σχολικού πλαισίου. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία της χώρας αναλαμβάνοντας συνήθως την υλοποίηση προγραμμάτων με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, ενώ ως εθελόντρια, έχει λάβει μέρος σε πολλές πολιτιστικές και εκπαιδευτικές εκστρατείες.