Στο χώρο της Δραματικής Τέχνης στην εκπαίδευση και όπως εξελίχθηκε από τα μέσα του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα έχουν διαμορφωθεί πολλές ασκήσεις και τεχνικές. Σε αυτό έχουν συνεισφέρει το Θέατρο, η Παιδαγωγική, η Ψυχολογία και άλλοι χώροι σε μια ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση. Ο χώρος φυσικά είναι ανοιχτός για τη δημιουργικότητα του εκπαιδευτικού – εμψυχωτή και των μελών της ομάδας. Δεν υπάρχει «συνταγή» για αυτού του είδους τη διαδικασία.  Ο εκπαιδευτικός μπορεί να εμπνευστεί από προγράμματα που έχουν γίνει, αλλά καλείται ο ίδιος να δημιουργήσει τη δική του σύνθεση. Προχωρεί από τα απλά στα σύνθετα.

Η δραματοποίηση είναι μία σύνθετη διαδικασία, στην οποία φτάνει κανείς, μετά από ασκήσεις και δραστηριότητες κατά τις οποίες επεξεργάζεται με διάφορες τεχνικές ως προς το θέμα, τους ρόλους, το περιβάλλον, το χρόνο (ποιος που, πότε, πώς – γιατί) και ορισμένες σημαντικές σκηνές μεμονωμένα. Πολύ σημαντική θεωρούμε τη σύνθεση ενός προγράμματος και τους στόχους του. Όμως βαρύνουσα σημασία έχει ο παιδαγωγικός τρόπος και οι αρχές που εφαρμόζονται. Αναμφισβήτητοι παράμετροι είναι η ηλικία των παιδιών, τα ενδιαφέροντα, οι ανάγκες, η γενική διάθεση, η διάθεση της στιγμής, το κλίμα της τάξης, οι σχέσεις, τα προβλήματα, η σύνθεση της τάξης, το αναλυτικό πρόγραμμα, ο διαθέσιμος χρόνος.

«Ασκήσεις που βοηθάνε στην ανάπτυξη της εκφραστικότητας, δημιουργικότητας και επικοινωνίας των μελών καθώς και στη δημιουργία ατμόσφαιρας καλό είναι να εφαρμόζονται ανεξάρτητα ή να εντάσσονται στο πρόγραμμα  σύμφωνα με την κρίση του εκπαιδευτικού – εμψυχωτή. Αυτές είναι: ασκήσεις γνωριμίας, χαλάρωσης, συγκέντρωσης, αναπνοής, προσοχής, εμπιστοσύνης, κινητικές, σώματος, χεριών, ποδιών, προσώπου, βλέμματος, συντονισμού σώματος, ρυθμού, συνεργασίας, αισθητηριακές,  φαντασίας, δημιουργικότητας κ.ά. Με μικρές προσαρμογές οι τεχνικές που ακολουθούν μπορεί να χρησιμοποιηθούν από το Νηπιαγωγείο μέχρι ομάδες φοιτητών, μεταναστών, υπερηλίκων, επαγγελματιών, ατόμων με ειδικές ανάγκες κ.ά.» (Κοντογιάννη, 2008: 259).

Στην παρούσα εισήγηση περιγράφονται μερικές θεατρικές συμβάσεις, οι οποίες λειτουργούν ως μη ρεαλιστικοί τόποι δημιουργίας της δραματικής πλοκής, στοχεύοντας στην επιβράδυνση και εμβάθυνση της δραματικής διαδικασίας. «Αυτές οι συμβάσεις είναι τρόποι οργάνωσης της δραματικής μορφής, που μέσα από τη λειτουργική χρήση και αλληλεπίδραση του χρόνου, του χώρου και της ανθρώπινης παρουσίας, παράγουν σύμβολα και παρουσιάζουν προσωπικά και κοινωνικά νοήματα. Οι θεατρικές συμβάσεις διαμορφώνουν το πλαίσιο της δραματικής αναπαράστασης και βοηθούν στην επικοινωνία των δραματικών ηθοποιών με τους θεατές» (Τσιάρας, 2005: 122).

Σπουδές

Μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Επικοινωνίας & Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Σχολής Οικονομικών & Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με επιλογή κατεύθυνσης σπουδών: «Πολιτισμικές & Κινηματογραφικές Σπουδές».

Προπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με επιλογή κατεύθυνσης σπουδών: «Θεατρολογία».

Προπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού της Σχολής Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου με επιλογή κατεύθυνσης σπουδών: «Επικοινωνία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».

Εργασιακή εμπειρία

Θεατρολόγος (ΠΕ 91.01) στο Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο «ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ SAINT JOSEPH ΠΕΥΚΗΣ».

Ερευνητική Δραστηριότητα: Μελέτες ‒ Συνέδρια ‒ Δημοσιεύσεις

03/2018: Συμμετοχή στις εργασίες του 6ου Τακτικού Συνεδρίου της Ελληνικής Κοινωνιολογικής Εταιρείας με τίτλο εισήγησης: «Κουλτούρα – κόσμος» & «Διονυσιακή καθημερινότητα» στην ελληνική τηλεόραση: Η περίπτωση μελέτης των talent shows (X ‒ factor & The Voice of Greece)» (υπό δημοσίευση).

12/2016: Συμμετοχή στις εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου («50 Χρόνια Ελληνική Τηλεόραση») του Εργαστηρίου Πολιτισμικών & Οπτικών Σπουδών του τμήματος Δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο εισήγησης: «Τούρκικες σειρές στην ελληνική τηλεόραση: Θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις» (υπό δημοσίευση).