Με τη μεγάλη εισροή μεταναστευτικών πληθυσμών κατά την περίοδο 2015-2016 και μετά τόσο οι ελληνικές αρχές όσο και οι τοπικές κοινωνίες, βρέθηκαν αντιμέτωπες με μία  τεράστια πρόκληση, εκείνης της διαχείρισης υποδοχής και φιλοξενίας – προσωρινής ή μόνιμης – σημαντικού αριθμού μεταναστών και προσφύγων. Επιτακτική έγινε η ανάγκη, εκτός από την καταγραφή του νεοεισερχόμενου πληθυσμού, να μεριμνήσουν για τη στέγαση, την τροφή και την ιατρική φροντίδα αυτών των ανθρώπων, αλλά και για την εκπαίδευσή τους, αφού αρκετές χιλιάδες μεταξύ των νεοεισερχόμενων ήταν παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Συνεπώς, το σχολείο σε όλες του τις βαθμίδες έρχεται αντιμέτωπο με την ανάγκη να εκπαιδεύσει μαθητές, που, ενώ διατηρούν τις παιδικές τους επιθυμίες, έχουν ψυχικά ενηλικιωθεί εξαιτίας των σκληρών τους βιωμάτων και να υποδεχθεί στο υπάρχον πολιτισμικό και γνωσιακό του περιβάλλον παιδιά από διαφορετικές εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και γλωσσικές ομάδες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας καλείται να υιοθετήσει διαφοροποιημένες παιδαγωγικές πρακτικές που πρόθεση θα έχουν την εξοικείωση των μικρών μαθητών, όχι μόνο με τους γνωστικούς του στόχους, αλλά και  με την καλλιέργεια του αισθήματος της ασφάλειας και και της δημιουργίας ουσιαστικής επικοινωνίας, η οποία θα στηρίζεται τόσο σε λεκτικούς, όσο και σε μη λεκτικούς κώδικες. Η δημιουργία ενός φιλόξενου σχολείου συμβαδίζει με το αίσθημα της ασφάλειας.

Γι’αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτό να μπορεί να προσελκύει τους μαθητές, προκαλώντας τους τα ίδια αισθήματα, όπως εκείνα μιας μητέρας που καλωσορίζει τα παιδιά της.

Σε μία τάξη υποδοχής νηπίων προσφύγων, η αίσθηση αυτή είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και επιτυγχάνεται μέσω μιας προσωποκεντρικής στάσης της νηπιαγωγού απέναντι στα παιδιά. Συγκεκριμένα, χρειάζεται να διαθέτει ενσυναίσθηση, αποδοχή άνευ όρων, γνησιότητα, ενθουσιασμό και καλοσύνη.

Εξίσου σημαντική είναι η συμβολή της μέσω μιας ενεργούς δράσης στη διαμόρφωση και οργάνωση της σχολικής αίθουσας τόσο σε επίπεδο διαρρύθμισης του χώρου, όσο και ως προς τις εικαστικές παρεμβάσεις που απαιτούνται, προκειμένου να είναι λειτουργική, άνετη, φιλόξενη, φιλική και με ευχάριστη ατμόσφαιρα. Σ’ένα τέτοιο κλίμα είναι θεμιτό να προκαλούνται στους μαθητές συναισθήματα χαράς, άνεσης, εξοικείωσης, ώστε να νιώθουν την ανάγκη για εξερεύνηση, δημιουργική δράση και μάθηση.

Δάσκαλος Π/θμιας Εκπ/σης. Από το 2002 είμαι επιστημονικός συνεργάτης στο ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ και από το 2010 Επιμορφωτής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Έχω εργαστεί σε σχολεία όλων των βαθμίδων, Τάξεις Υποδοχής, Φροντιστηριακά Τμήματα για αλλοδαπούς και Παλλινοστούντες μαθητές και ως αποσπασμένος εκπ/κός στα ομογενειακά σχολεία της Νοτίου Αφρικής.

Διευθυντής στο ομογενειακό Δημοτικό Σχολείο της κοινότητας του Germiston επαρχίας Gautengσε όλη την διάρκεια της απόσπασής μου.Με πράξη του κ. Γενικού Προξένου της Ελλάδας και μετά απόαξιολόγηση του εκπαιδευτικού μου έργου, μου ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Αναπληρωτή Συντονιστή Εκπ/σης Αφρικής από Μάρτιο 1998 μέχρι και τον Σεπτέμβριο 1998. Κάτοχος μεταπτυχιακών σπουδών στην Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπ/σης, στην αξιολόγηση της Διδασκαλίας, στην Διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, εκπαίδευσης προσφύγων μαθητών. Κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην αξιοποίηση του πνευματικού κεφαλαίου στην Ανώτατη Εκπ/ση.

Τα δύο τελευταία έτη υπηρετώ ως Συντονιστής Εκπ/σης Προσφύγων στο ΚΦΠ Μαλακάσας.