Στην προτεινόμενη ανακοίνωση θα παρουσιαστεί η σχέση των εικαστικών, ειδικότερα της ζωγραφικής και της χαρακτικής, με συγκεκριμένα θέματα της νεοελληνικής ιστορίας. Το αμφίδρομο πλέγμα της σχέσης ιστορίας και τέχνης, το οποίο στοχεύει να διερευνήσει η προτεινόμενη ανακοίνωση, δεν θα αναφέρεται στη ακαδημαϊκή εκδοχή της ιστορίας αλλά στη δημόσια ιστορία. Με τον όρο δημόσια ιστορία αναφερόμαστε στον κλάδο της ιστορίας που δεν περιλαμβάνει την πανεπιστημιακή έρευνα και διδασκαλία και αποτελεί αντικείμενο μη επαγγελματιών ιστορικών.

Προφανώς η εικαστική δημιουργία μπορεί να αποτελέσει πηγή ιστορικής γνώσης και ιστορικής πληροφορίας. Στην προτεινόμενη ανακοίνωση θα γίνει προσπάθεια να καταδειχθεί ότι ένα καλλιτεχνικό έργο μπορεί να νοηματοδοτήσει με ποικίλους τρόπους ιστορικά γεγονότα, ενώ η επανανάγνωσή του μέσα από το πρίσμα της ιστορίας της τέχνης μπορεί να οδηγήσει σε νέα ερμηνευτικά μονοπάτια. Θα επικεντρωθούμε σε ερωτήματα όπως: πόσο γνωρίζουμε τους μηχανισμούς μέσα από τους οποίους κάποια έργα παράχθηκαν; Πόση επιπλέον πολυεπίπεδη πληροφορία μπορούμε να αντλήσουμε από την έρευνα πασίγνωστων καλλιτεχνικών έργων, στο πλαίσιο της ιστορίας της τέχνης; Πόσα επιπλέον ιστορικά στοιχεία θα μας αποκαλυφθούν αν προσεγγίσουμε σφαιρικά αυτό που μας φαίνεται αυτονόητο;

Υπό αυτό το πρίσμα θα εξεταστούν γνωστά εικαστικά έργα που αξιοποιούνται συστηματικά στο πλαίσιο των ελληνικών εθνικών επετείων, τα οποία προσφέρουν θαυμάσιες ευκαιρίες να επικοινωνηθεί ιστορική πληροφορία σε ευρύτατο κοινό και να νοηματοδοτηθεί το παρελθόν μέσα στον δημόσιο χώρο. Εν προκειμένω θα μας απασχολήσει καλλιτεχνικό υλικό που σχετίζεται με τις βασικές ελληνικές εθνικές επετείους και ο μονοδιάστατος τρόπος που αυτό το υλικό προσλαμβάνεται κατά κανόνα, έχοντας καθορίσει το πώς αντιλαμβανόμαστε σημαντικά ιστορικά γεγονότα και επιδραστικά ιστορικά πρόσωπα της πρόσφατης ιστορίας μας.

Μετά τις σπουδές της στην Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το μεταπτυχιακό της  (DEA) στο Σαιντ-Ετιέν (Γαλλία) στη Μουσειολογία, τελείωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (2008), με θέμα "Μουσεία και Μουσειακή Πολιτική. Προοπτική διερεύνηση του κρατικού μουσειακού τομέα στην Ελλάδα".

Έχει εργαστεί σε μουσεία και πινακοθήκες, στον τομέα των νέων τεχνολογιών και στη διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Το παρόν εξάμηνο εργάζεται ως συμβασιούχος διδάσκουσα στον Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (Σχολή Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης). Τα ενδιαφέροντά της εστιάζονται στη θεωρητική προσέγγιση του μουσειακού θεσμού, τον κοινωνικό ρόλο του μουσείου και την κοινωνική διάσταση της εικαστικής δημιουργίας, τη σχέση μουσείου και δημόσιας ιστορίας, την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας μέσα από το μουσείο.