Στο βιβλίο Ιστορίας της Γ΄Λυκείου - Γενικής Παιδείας, υπό τον τίτλο Ιστορία του Νεότερου και Σύγχρονου Κόσμου, η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο μαθητής στο πέμπτο κεφάλαιο, που αφορά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ο μνημειακών διαστάσεων πίνακας του Pablo Picasso, Guernica. Η Guernica δεν αποτελεί ένα ακόμη έργο τέχνης. O Ισπανός καλλιτέχνης θα φιλοτεχνήσει τον εμβληματικό πίνακα στα 1937, μετά από παραγγελία της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ισπανίας. Το μνημειακών διαστάσεων έργο θα εκτεθεί τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού και, παρά την αρχικά όχι θετική υποδοχή του έργου από τον τύπο και προσωπικότητες της ισπανικής δημοκρατικής παράταξης, η Guernica θα αποτελέσει ένα διαχρονικό σύμβολο κατά του φασισμού και του πολέμου. Αν και το περιεχόμενο του πίνακα αναφέρεται στο ιστορικό γεγονός του βομβαρισμού της ομώνυμης ισπανικής πόλης από τους φασίστες του Φράνκο σε συνεργασία με τον Χίτλερ, η Guernica  «κατορθώνει όχι απλώς να απεικονίζει ένα ιστορικό γεγονός, αλλά να δημιουργεί ιστορία».[1]

Η παρούσα ανακοίνωση επιχειρεί να συζητήσει τις προοπτικές της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας μέσω της τέχνης, παίρνοντας ως παράδειγμα τον γνωστό πίνακα του Picasso. Επίσης, θα εξετάσουμε κατά πόσον η τέχνη μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για μια δημιουργική διδασκαλία της ιστορίας και θα διερευνήσουμε τη σημασία σύγχρονων μεθόδων και τεχνικών διδασκαλίας, με στόχο την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων. Επιπρόσθετα,  μέσα από το παράδειγμα της Guernica του Picasso, θα προτείνουμε μια νέα διδακτική προσέγγιση του μαθήματος της ιστορίας μέσω της τέχνης, που θα προάγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τόσο τη συνεργασία διδασκόντων από διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα όσο και την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών την εποχή της παγκοσμιοποίησης.

O Κωνσταντίνος Αργιανάς (Αθήνα, 1981) σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στο Universität des Saarlandes της Γερμανίας, και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Είναι Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Από το 2011 διδάσκει ιστορία και ιστορία της τέχνης στη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και την εκπαίδευση ενηλίκων. Έχει εργαστεί ως ερευνητής στον τομέα τεκμηρίωσης και αρχείων του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (2014) και στο Κέντρο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος/Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (2006). Επίσης, έχει επιμεληθεί ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει κείμενα σε συλλογικούς τόμους, καταλόγους εκθέσεων, καθώς και ελληνικά και ξένα (Flash Art, Kunstgeschichte aktuell) περιοδικά, και έχει  δώσει διαλέξεις για την ιστορία της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, τον κινηματογράφο, και τον σύγχρονο οπτικό πολιτισμό, στην Ελλάδα, την Αυστρία  και τη Γερμανία.