Η εισήγηση αναλύει την ενσυναίσθηση (empathy), ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ιστορικής σκέψης και ως ζητούμενο που καλλιεργείται κατά τη διδασκαλία της Ιστορίας, και εντοπίζει τις ομοιότητές της με τον πυρήνα της θεατρικής πράξης, την υποκριτική. Ως ιστορική ενσυναίσθηση ορίζεται η ικανότητα να βλέπω και να δέχομαι (χωρίς, απαραίτητα να αποδέχομαι) τα κίνητρα ενός (ιστορικού) δράστη, με δεδομένο το πλαίσιο εντός του οποίου δρα. Αντίστοιχα, όταν υποδύομαι έναν (θεατρικό) χαρακτήρα, δεν απαιτείται να τον «συμπαθώ», αλλά οφείλω σίγουρα να τον κατανοώ (και, αντίστοιχα, να δώσω στους άλλους την δυνατότητα να τον κατανοήσουν). Η εισήγηση επιχειρεί, συνδέοντας την ενσυναίσθηση με την υποκριτική, να απαντήσει, σε θεωρητικό επίπεδο, στο ερώτημα γιατί το ίδιο το θέατρο μπορεί, όχι απλά να χρησιμοποιείται για τον εμπλουτισμό της διδασκαλίας της Ιστορίας, αλλά να θεωρείται ως απαραίτητο «συμπλήρωμά» της.

Διδάκτορας θεατρολογίας από το Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. Οι υπόλοιπες σπουδές του περιλαμβάνουν: πτυχίο Νομικής (Α.Π.Θ.), πτυχίο Τμήματος Θεάτρου (Α.Π.Θ.) και μεταπτυχιακό Κοινωνιολογίας (Α.Π.Θ.). Έχει, επίσης, σπουδάσει κουκλοθέατρο (Professional Diploma in Puppetry) στην Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου της Σόφια “Krastyo Saravof”. Σκηνοθέτης παιδικών και εφηβικών παραστάσεων, καθηγητής θεατρικής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχει διδάξει «Θεατρικό Παιχνίδι» στο Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. και στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής του Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης, ενώ το 2018 δίδαξε το μάθημα «Σκηνοθεσία Ι» στο Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ. Δίδαξε, επίσης, στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Εφαρμοσμένου Θεάτρου στην Ακαδημία Τεχνών του Novi Sad (Σερβία), όπου είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής. Το βιβλίο του Παίζοντας θέατρο. Ασκήσεις και παιχνίδια για τη θεατρική αγωγή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σοφία».