Ζούμε στην εποχή των ραγδαίων εξελίξεων που όλα γύρω μας μεταβάλλονται ταχύτατα με έναν ρυθμό πρωτοφανή. Αν και τα νέα δεδομένα εμπλουτίζουν συνεχώς την εκπαιδευτική θεωρία, η εκπαιδευτική πράξη παραμένει βραδυκίνητη, καθιστώντας την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης ζητούμενο διαχρονικό. Μέσα σ’ αυτό το ομιχλώδες τοπίο το νηπιαγωγείο έχει να επιτελέσει έργο υψηλής αποστολής. Μόνο με τη βιωματική εμπειρία  και την ενεργό εμπλοκή των μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία θα δημιουργήσει συγκινήσεις σε μια προσπάθεια να φτιάξει ισχυρούς, ισορροπημένους και αυτόνομους πολίτες, ικανούς να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Και  τη συγκίνηση αυτή την προσφέρουν μόνο οι τέχνες, οι  οποίες παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρκετών ειδικών και μη, έχουν εξοριστεί από το ελληνικό σχολείο.

 «Η ποίηση στην προσχολική εκπαίδευση μέσα απ’ το θέατρο/δράμα»: ο τίτλος της εισήγησης  υποδηλώνει την επικέντρωσή της στη λειτουργία του θεάτρου ως μεθοδολογικού εργαλείου στα πλαίσια της διδακτικής της ποίησης, προτείνοντας μια δημιουργική προσέγγιση, που στηρίζεται εν μέρει στο ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα, ξεπερνώντας το ωστόσο και υπερβαίνοντάς το. Στόχος της είναι να εντάξει δυναμικά την ποίηση στο χώρο της προσχολικής εκπαίδευσης και να διευκολύνει την έγκαιρη προσέγγιση του νηπίου στη λογοτεχνική δημιουργία με έναν πολύ ιδιαίτερο, εναλλακτικό, και κυρίως αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από το θέατρο/δράμα στην εκπαίδευση. Επιδιώκει επιπλέον να αποτελέσει κίνητρο για τους νηπιαγωγούς και να τους δώσει ώθηση για δημιουργικές δράσεις στα σχολειά τους και να στείλει ένα μήνυμα στο παραδοσιακό σχολείο, που πρέπει να ξεφύγει από τη σοβαροφάνεια, σε μια εποχή που απαιτείται η ποιότητα αλλά και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Διότι οι γνώσεις καλές είναι αλλά όχι ικανές να ανταποκριθούν στις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες των νέων, στις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους, στην ανάπτυξη της φαντασίας και της  δημιουργικότητάς τους.  Η ελεύθερη έκφραση επιτυγχάνεται  μόνο με την αρμονική ανάπτυξη πνεύματος και αισθητικής που  καλλιεργεί ολόπλευρα δομημένες προσωπικότητες.

Η Γκονέλα Αικατερίνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρανιά Ελασσόνας. Είναι παντρεμένη και μητέρα 3 παιδιών. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ειδική Αγωγή στο Διδασκαλείο Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ενώ πρόσφατα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στις Θεατρικές Σπουδές στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου με κατεύθυνση στη Θεατρική Αγωγή.

Έχει συμμετάσχει σε πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια και συνέδρια κι έχει κάνει μελέτες και έρευνες σχετικές με το αντικείμενό της. Έχει εκπονήσει προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων πολιτιστικού περιεχομένου. Διδάσκει στη δημόσια εκπαίδευση απ’ το 1999 σε διάφορες δομές (κανονική εκπαίδευση, μειονοτικά σχολεία, ειδική αγωγή, εκπαίδευση πληθυσμών Ρομά).

Τα ενδιαφέροντά της σχετίζονται με τις Τέχνες (Ποίηση και Υποκριτική) αλλά και με το θέατρο/ δράμα στην εκπαίδευση.

Παρακολούθησε μαθήματα Υποκριτικής στο Θεατρικό εργαστήρι του Σωτήρη Τσόγκα. Είναι ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Λάρισας «Μέθεξις» και μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Έπαιξε στα παρακάτω έργα: Απόψε αυτοσχεδιάζουμε του Πιραντέλο (ΦΕΠΑ), η Θαυμαστή μπαλωματού του Λόρκα (Θέατρο Ερμού), ο Εέ από τα άστρα του Μάνου Κοντολέων (Θέατρο Λήδρα), ο Βυσσινόκηπος του Τσέχωφ (Θέατρο Ελπίδας), ο φίλος μου ο Λευτεράκης του Σακελλάριου (Θέατρο Μέθεξις), Καρλιμπάνες για στηρίγματα των  Ακοκαλίδη και Χονδρόσμου (Θέατρο Μέθεξις), κτλ.

Είναι προϊσταμένη στο 1ο νηπιαγωγείο Γιάννουλης Λάρισας.