Ρευστότητα, αβεβαιότητα, εντάσεις και αντιφάσεις συμπληρώνουν το σύγχρονο σκηνικό μίας ατέρμονης και σε κάθε επίπεδο κρίσης από τη μια και της ραγδαίας τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης με τους μετασχηματισμούς και τις επιπτώσεις που επιφέρει στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, από την άλλη. Σε αυτό το άκρως πολύπλοκο και ασαφές πλαίσιο, το θέατρο ως πολυσύνθετο πολιτισμικό φαινόμενο, επικυρώνει για άλλη μία φορά την πρωτοποριακή φύση του και την αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας του με την πραγματικότητα στην οποία εγγράφεται, προβαίνοντας στην ανανέωση και εκσυγχρονισμό της θεματολογίας του, της οπτικής και των τρόπων σημείωσης και απόδοσης του υπαρκτού, καθώς και το είδος των προβολών που διατίθενται προς κατανάλωση από τους θεατές και κατ’ επέκταση από την κοινωνία. Λαμβάνοντας υπόψη την εγνωσμένη ήδη από την αρχαιότητα, ψυχαγωγική/θεραπευτική, μορφωτική/παιδευτική και αισθητική/ καλλιτεχνική υπόσταση της τέχνης του θεάτρου, επικεντρωνόμαστε στην παρουσίαση μίας νέας δραματουργίας που έχει καταξιωθεί από επαγγελματικούς θιάσους στη σκηνή και είναι δυνατόν να αποτελέσει με διαφορετικούς τρόπους (επιστημονικά εργαλεία, βιωματικές τεχνικές) και για διαφορετικούς σκοπούς, αφετηρία ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, αλλαγής στάσεων και αναπαραστάσεων, ανάπτυξης δεξιοτήτων και ενεργοποίησης για την πρόληψη και εφαρμογή διαδικασιών που εγγυώνται ποιότητα ζωής. Πρόκειται ειδικότερα για μία δραματουργία η οποία πραγματεύεται επί της ουσίας επίκαιρα ζητήματα όπως σχολικός εκφοβισμός, trafficking, εξαρτήσεις, ασφάλεια στο διαδίκτυο, διατροφή, μετανάστευση, ανθρώπινα δικαιώματα, κ.λπ. Επιδιώκεται κατ’ αυτό τον τρόπο, η ανάδειξη του δυναμικού ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει η παρουσία του θεάτρου τόσο ως παραστατική τέχνη, όσο και ως μέθοδος, πρακτική ή μορφή θεατρικής έκφρασης στο σχολείο του 21^ου αιώνα συμβάλλοντας εποικοδομητικά στην αυτεπίγνωση, στην υιοθέτηση αξιών και προτύπων ζωής, στη διαμόρφωση ενήμερων, σκεπτόμενων, ενεργών, δημοκρατικών και σε κάθε περίπτωση ψυχικά, συναισθηματικά και σωματικά υγειών και ανθεκτικών πολιτών, ικανών να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του παρόντος και στις προκλήσεις του μέλλοντος. Το θέατρο ανάγεται υπό αυτή την οπτική, σε ένα ολιστικό και βιωματικό σύστημα ανθρωπιστικής αγωγής και ειδικότερα, σε όχημα Αγωγής και Προαγωγής της Υγείας λειτουργώντας πολυεπίπεδα ως μέσο ατομικής και κοινωνικής αφύπνισης των μαθητών αλλά και των ενήλικων μελών της σχολικής κοινότητας, πρόληψης ή και παρέμβασης με ανταποδοτική αξία για το μέλλον.

Απόφοιτος του Τμήματος Νηπιαγωγών (Ε.Κ.Π.Α), κάτοχος ΜΑ (Θέατρο και Εκπαίδευση) και Διδάκτωρ Θεατρολογίας με ειδίκευση στο Θέατρο για ανήλικους θεατές (Π.Τ.Δ.Ε., Ε.Κ.Π.Α.). Εργάζεται από το 1992 στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση ως Νηπιαγωγός και από το 2018 τελεί υπηρεσία ως Υπεύθυνη Αγωγής Υγείας της Δ/νσης Π.Ε. Δ΄ Αθήνας. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Με την Αυλαία Ανοιχτή και Πράσινοι Σκύλοι Φούξια Γατιά και δημοσιευμένων μελετών και άρθρων σε συλλογικούς τόμους και πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων. Έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το θέατρο κούκλας, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία έργων που απευθύνονται σε ανηλίκους, την οργάνωση και την εμψύχωση πλήθος συμμετεχόντων σε εργαστήρια θεάτρου για παιδιά και εφήβους. Γράφει και σκηνοθετεί θεατρικά έργα που απευθύνονται σε μαθητικές ομάδες παιδιών προσχολικής, σχολικής και εφηβικής ηλικίας, ενώ έχει συνεργαστεί με διάφορους φορείς και σε ποικίλα προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών επί θεμάτων Θεατρικής Παιδείας. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη μελέτη και έρευνα των πεδίων: θέατρο για ανήλικους θεατές, θέατρο στην εκπαίδευση, νεοελληνικό (μεταπολεμικό και σύγχρονο) θέατρο, θέατρο και ιστορία, η θεατρική εμψύχωση της κούκλας και του αντικειμένου.