Πολύ συχνά στην εκπαίδευση έχουμε στο νου μας τις επιδόσεις των μαθητών και πώς θα τις βελτιώσουμε και συχνά ξεχνάμε τον ίδιο το μαθητή. Μας διαφεύγει το ότι ακόμα και αν ένας μαθητής μπορεί να τα καταφέρει, ίσως δε θέλει, ή ίσως να μη βλέπει το λόγο να το κάνει. Στην ειδική αγωγή αυτό είναι πιο έντονο, διότι έπειτα από συνεχόμενες αποτυχίες οι μαθητές αποσύρονται.

Η Ψυχολογία έρχεται να συνδράμει την Παιδαγωγική θεωρία και πράξη με τη συστηματική μελέτη των ψυχολογικών διεργασιών της μάθησης και των κινήτρων. Η θεωρία του εποικοδομισμού, δίνει στους εκπαιδευτικούς τις έννοιες των γνωστικών σχημάτων, τη διαδικασία της εννοιολογικής αλλαγής, τις κατασκευές. Η κοινωνικοπολιτισμική προσέγγιση προσθέτει τον κοινωνικό χαρακτήρα της μάθησης, το πολιτισμικό πλαίσιο και την αλληλεπίδραση. Η θεωρία του αυτοπροσδιορισμού προσδίδει στα παραπάνω την ατομική επιλογή και ανάγκη.

Η παρούσα εισήγηση προσπαθεί να παρουσιάσει αυτή τη σχέση Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής, καθώς η επικοινωνία αυτών των δύο πεδίων μπορεί να δημιουργήσει αποτελεσματικά περιβάλλοντα μάθησης στα οποία οι μαθητές να παράγουν γνώση που νοηματοδοτεί και ερμηνεύει τη ζωή τους, γνώση που είναι σύμφυτη με τις ανάγκες τους και κυρίως, γνώση που οι ίδιοι επιθυμούν να μάθουν. Στην ανακοίνωση θα εξεταστεί πώς αυτά τα γνωστικά πεδία της Παιδαγωγικής και της Ψυχολογίας συνδυάζονται με το Θέατρο για να μπορέσουν να αποτυπώσουν αλλαγή στην επίδοση των μαθητών με διανοητικές αναπηρίες και αναπτυξιακές διαταραχές. Θα αναλυθεί η περίπτωση της χριστουγεννιάτικης γιορτής στο ΕΕΕΕΚ Κορδελιού Θεσσαλονίκης, όπου οι μαθητές παρουσίασαν μία καλλιτεχνικά άρτια γιορτή που βασίστηκε στο λόγο Ελλήνων ποιητών και κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όποια επικοινωνιακά εμπόδια όρθωνε η αναπηρία τους και η έλλειψη προσδοκιών του κοινωνικού τους περιβάλλοντος.

Λέξεις κλειδιά: Θέατρο στην Ειδική Αγωγή, Κίνητρα στην Ειδική Αγωγή, Προσδοκίες στην Ειδική Αγωγή, Κοινωνικές Αναπαραστάσεις στην Ειδική Αγωγή, Σχολικές Γιορτές στα Ειδικά Σχολεία

Η Χριστιάνα Μόσχου είναι απόφοιτη των τμημάτων Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας και Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και του μεταπτυχιακού Ψυχοπαιδαγωγική της Ένταξης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Είναι υποψήφια διδάκτωρ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Έρευνας του Universidad Veracruzana στο Μεξικό και της Σχολής Καλών Τεχνών, Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Η διατριβή της αφορά στη Δημοκρατική Εκπαίδευση μέσω του Κοινωνικού Θεάτρου. Παράλληλα, ως θεατρολόγος, διδάσκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση επικοινωνία και έκφραση μέσω δράματος σε μαθητές με αναπηρία και Θέατρο του Καταπιεσμένου στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Μοντέρνοι Καιροί. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με την κοινωνική ένταξη της διαφορετικότητας μέσω θεάτρου, τις κοινωνικές αναπαραστάσεις και το θέατρο ως μέσο αλλαγής, το θέατρο μαρτυρίας και τη δημοκρατική αλληλεπίδραση μεταξύ άλλων, ενώ έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις κοινωνικού θεάτρου στην Ελλάδα και το Μεξικό. Στην καλλιτεχνική δουλειά της, το βίωμα, το δράμα και το θέατρο αποτέλεσαν το μέσο για να εκφραστεί η κοινωνική αλληλεγγύη, η ευαισθητοποίηση, η αντίσταση και η διεκδίκηση. Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις κοινωνικού θεάτρου στην Ελλάδα και το Μεξικό. Το νήμα που συνδέει μεταξύ τους τις διαφορετικές θεατρικές προσεγγίσεις είναι η εντοπιότητα και η γυναικεία αφήγηση.